вуҷуд

[وجود]

а

1. ҳастӣ, мавҷудият; муқоб. нестӣ, адам; вуҷуд доштан будан, мавҷуд будан; ба вуҷуд овардан пайдо кунондан; офаридан, сохтан, ба миён овардан; ба вуҷуд омадан; а) пайдо шудан; сохта шудан, бино ёфтан (-и мас., асар, шаҳр, боғ, обанбор); б) ба дунё омадан, таваллуд ёфтан

2. маҷ. бадан, ҷисм, пайкар, ҷусса; вуҷуди инсон бадани инсон; бо вуҷуди… қатъи назар аз…, сарфи назар аз…, ба… нигоҳ накарда; бо вуҷуди ин (он) // бо вуҷуди… қатъи назар аз ин (он), сарфи назар аз ин (он), ба ин (он) нигоҳ накарда, бо ҳамаи ин…; бо тамоми вуҷудаш бо тамоми ҳастияш, тамоми қувваташро ҷамъ карда; аз дилу ҷон